พสุธา เวิ้งว้าง ถึงเพียงนี้
ดวงฤดี หลงทิศ ประสิทธิ์ผิน
มวลมานพ คราสเนตร ดั่งเมฆินทร์
แว่วว่ายิน ใยเย็น ไม่เห็นยา
เที่ยวบนบาน ศาลรัก แม้วรรคไหน
ดวงฤทัย ร่อยขลัง ยังไร้ค่า
จักษุคลอง นองชุ่ม ชลนา
สิ้นภาษา เกินกรรณ จะบรรยาย
ฝากนิราศ นาฎนง ณ ตรงนี้
ชลธี ช่วยส่ง ถึงสุดสาย
ภุมรา มาลี ที่เรียงราย
ถึงที่หมาย ตอบรับ ว่ารักกัน
จารุทัส
ดวงฤดี หลงทิศ ประสิทธิ์ผิน
มวลมานพ คราสเนตร ดั่งเมฆินทร์
แว่วว่ายิน ใยเย็น ไม่เห็นยา
เที่ยวบนบาน ศาลรัก แม้วรรคไหน
ดวงฤทัย ร่อยขลัง ยังไร้ค่า
จักษุคลอง นองชุ่ม ชลนา
สิ้นภาษา เกินกรรณ จะบรรยาย
ฝากนิราศ นาฎนง ณ ตรงนี้
ชลธี ช่วยส่ง ถึงสุดสาย
ภุมรา มาลี ที่เรียงราย
ถึงที่หมาย ตอบรับ ว่ารักกัน
จารุทัส
พสุธา อ่าอำไพ ใหญ่นักหนา
มีภูผา ป่าเขา ลำเนากั้น
ปิดช้องว้าง ขวางไว้ จนไกลกัน
เหงาชีวัน หวั่นไหว เพราะไกลเธอ
ด้วยความรัก ภักดี ทที่มีให้
ถึงกายไกล ใจใกล้ ใฝ่เสนอ
ด้วยเพราะรัก ปักใจ ไม่เผอเรอ
ยังพร่ำเพ้อ รักเธอ เสมอไป
แม้กายไกล ใจใกล้ ไม่เคยหวั่น
ทุกคืนวัน ฝันถึง คะนึงใฝ่
ถึงตัวไกล ใจใกล้ ไม่เป็นไร
เพราะหัวใจ ใกล้ชิด คิดถึงกัน
ชลนา ทิชากร
มีภูผา ป่าเขา ลำเนากั้น
ปิดช้องว้าง ขวางไว้ จนไกลกัน
เหงาชีวัน หวั่นไหว เพราะไกลเธอ
ด้วยความรัก ภักดี ทที่มีให้
ถึงกายไกล ใจใกล้ ใฝ่เสนอ
ด้วยเพราะรัก ปักใจ ไม่เผอเรอ
ยังพร่ำเพ้อ รักเธอ เสมอไป
แม้กายไกล ใจใกล้ ไม่เคยหวั่น
ทุกคืนวัน ฝันถึง คะนึงใฝ่
ถึงตัวไกล ใจใกล้ ไม่เป็นไร
เพราะหัวใจ ใกล้ชิด คิดถึงกัน
ชลนา ทิชากร