แต่ลืมเธอไม่ได้ในชาตินี้
เพราะว่ามีจิตใจไม่เคยแหนง
รักเธอจนหมดใจไร้ระแวง
แม้ถูกแกล้งทรมานนานเป็นเดือน
วานนกช่วยคาบรักไปทักท้วง
ไหนว่าห่วงไยเดือดกล่าวเชือดเฉือน
นกอย่าคาบข่าวมา..ถ้าเขาเลือน
เมื่อเสมือนตายทั้งเป็นอย่าเห็นกัน
ดาว อาชาไนย
...ค่ำคืนนี้ ไยดาว มิพราวพร่าง
จันทร์ไยมิ กระจ่าง สร้างแสงคั่น
ลมแผ่วพลิ้ว สยาย คล้ายรำพัน
ฤทัยหวั่น ห่วงหา รักอาลัย...
...ราตรีกล่อม เสียงลม ห่มรักหนาว
กระซิบผ่าว แผ่วทรวง ห่วงรักไห้
ค่ำคืนเยือน เสมือนมนต์ จากหนใด
ครอบรัดใจ ไร้ชื่น สะอื้นคอย...
...หรือเพราะดาว ไร้แสง จึงแฝงเศร้า
หรือเพราะจันทร์ ไร้เงา เฝ้ารักสอย
หรือเพราะรัก เผลอห่าง เริ่มร้างรอย
ลมรักจึง คล้ายคอย ปล่อยรักจาง...
....จูบฝากรัก พรมใส่ ไปกระซิบ
ฝากลมหยิบ ดวงใจ ให้รักสร้าง
จากฤดี คร่ำครวญ ใจนวลนาง
ร่วมทางรัก สู่ปราง พร่างแสงดาว...
รัตนาวดี
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
