สายลมพริ้ว ปลิวบาง ร้างจางหาย
ดอกงิ้วราย เรียงหล่น โคนต้นนั้น
ส้มอมแดง แยงเย้า เฉาโรยพลัน
แสงตะวัน กลั่นสี รี่สาดมา
ใกล้สายน้ำ ฉ่ำชื่น ยืนบนฝั่ง
วังเวงดั่ง ดังแว่ว เจื้อยแจ้วหา
ดุเหว่าเคล้า คลอคู่ อยู่ไกลตา
ส่วนตัวข้า มาเดี่ยว เปลี่ยวฤทัย
ส่งสำเนียง เพียงเพรียก เรียกร้องร่ำ
ให้ระกำ จำจด รันทดไหม
นกมีคู่ อยู่ป่า พนาไพร
แต่ตัวข้า ไร้ใจ ในเมืองกรุง
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
