(เมื่อสองจอมยุทธประลองฝีมือกัน)
ฟาดเรียวไผ่ส่ายซัดสะบัดหมุน
เพลงคุนลุ้นลับเล่ห์เหินเวหา
เป่งลมปราณซ่านสะเทือนลอยเลื่อนมา
โอ้วิชาสำนักนี้ล้ำฝีมือ
ใบไผ่พลิ้วปลิวไหวแมกไม้สั่น
ยอดยุทธนั้นหนึ่งในผไทหรือ
ช่างองอาจฟาดฟันลั่นระบือ
ดูสองมือแคล่วคล่องเกินลองดี
ใจระทึกคึกพร้อมหมอบค้อมหญ้า
อยากปะหน้าหาญหักสมศักดิ์ศรี
ขอชี้แนะกระบวนท่าสี่ห้าที
ไม้เท้าชี้ไม้ไผ่เชิญร่ายรำ
ตัวข้าน้อยด้อยค่ากระยาจก
อยากจะยกเพลงยุทธพิสูจน์คว่ำ
ท่านจอมยุทธไผ่พี่เชิญชี้นำ
อันเลิศล้ำคุนลุ้นหมุนกายมา
ไผ่เพ่นลงตรงกลางกบาลคิ้ว
เบี่ยงหลบพลิ้วพลางคืนหมื่นหัตถา
สองศอกรับลอยลิบชั่วพริบตา
ดิ่งลงมาพร้อมพุ่งไผ่มุ่งท้อง
กระยาจกยกไม้เท้าเข้ารับไว้
แล้วโถมใส่แผ่นหลังในครั้งสอง
จอมยุทธไผ่ว่องไวเหมือนไม่มอง
ช่างช่ำชองตอบโต้มิโลเล
จนกระทั่งกระยาจกกระดกไม้
ถูกท่อนไผ่ฟาดเปรี้ยงจนเอียงเขว
ไม้เท้าหมุนเคว้งไกลไผ่ซัดเซ
กายก็เททับพื้นเกินฝืนยุทธ
ท่านเพลี่ยงพล้ำช้ำในอภัยด้วย
ข้าฝึกมวยคุนลุ้นการุณย์สุด
ทั้งตัวข้าทั้งท่านนั้นมนุษย์
ย่อมยอดยุทธในเพลงบรรเลงตน
กล่าวเสร็จสรรพลอยลับพร้อมกับไผ่
เหลือทิ้งไว้ยาจกนี้ที่หมองหม่น
โอ้ว่าเราเลิศเลอละเมอตน
หากยอดคนสมถะเกินประมาณ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
