ปล่อยดวงมาน ผ่านล่อง ท่องโลกกว้าง
แสนอ้างว้าง ช่างเหงา เศร้าหวั่นไหว
ตงิด-ตงิด คิดถึง ซึ่งบางใคร
คนอยู่ไกล ปลายฟ้า จนล้าแรง
อยากจะเป็น เช่นจันทร์ ผันลอยเลื่อน
จะคล้อยเคลื่อน เยือนวน ทุกหนแห่ง
ไปยลเรียง เคียงเธอ เผลอจำแลง
ขอเร้นแฝง แสงนวล กวนใจกาย
แสนอ้างว้าง ช่างเหงา เศร้าหวั่นไหว
ตงิด-ตงิด คิดถึง ซึ่งบางใคร
คนอยู่ไกล ปลายฟ้า จนล้าแรง
อยากจะเป็น เช่นจันทร์ ผันลอยเลื่อน
จะคล้อยเคลื่อน เยือนวน ทุกหนแห่ง
ไปยลเรียง เคียงเธอ เผลอจำแลง
ขอเร้นแฝง แสงนวล กวนใจกาย
"ดิน"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
