นั่นเห็นไหม...ความเหงา ตัวเท่าบ้าน
ค่อยคืบคลาน ผ่านผุด มิหยุดนิ่ง
ปล่อยนานวัน ผันแอบ มาแนบอิง
ถือพักพิง สิงสู่ อยู่หว่างใจ
มิได้เชื้อ ได้เชิญ ไยเดินหา
โปรดเถิดหนา อย่าวน มาจนใกล้
ทำแค่แอบ ซบอ้อน กับหมอนใบ
น้ำตาไหล ไร้คนอิง ทิ้งตัวนอน
ยกมือสอง รองหัว ตามัวขุ่น
ไร้ตักหนุน อุ่นไอ ได้แค่หมอน
ตามองจันทร์ กระจ่างฟ้า พาอาวรณ์
ป่านนี้เขา เฝ้าอ้อน นอนตักใคร
ค่อยคืบคลาน ผ่านผุด มิหยุดนิ่ง
ปล่อยนานวัน ผันแอบ มาแนบอิง
ถือพักพิง สิงสู่ อยู่หว่างใจ
มิได้เชื้อ ได้เชิญ ไยเดินหา
โปรดเถิดหนา อย่าวน มาจนใกล้
ทำแค่แอบ ซบอ้อน กับหมอนใบ
น้ำตาไหล ไร้คนอิง ทิ้งตัวนอน
ยกมือสอง รองหัว ตามัวขุ่น
ไร้ตักหนุน อุ่นไอ ได้แค่หมอน
ตามองจันทร์ กระจ่างฟ้า พาอาวรณ์
ป่านนี้เขา เฝ้าอ้อน นอนตักใคร
"ดิน"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
