การรอคอย..รู้ว่าเธอเหงาหงอย..
แต่อย่างน้อย...เธอก็มีจุดหมาย..
แม้..บางทีจิตใจจะอ้างว้าง...เดียวดาย
ไม่ผิดอะไรกับ..เม็ดทราย..ที่โดนแดดเผา
เธอรู้ไหม?...
ดอกไม้สีชมพู..มันบานเบ่งสวยหรู..จนเกือบจะเน่า
ตั้งแต่วันที่เธอจาก..ดอกไม้ที่หลายหลาก..พลันเหี่ยวเฉา
ฉันเหม่อมองหมองหม่น...คล้ายใจหล่นลงเบาเบา
ตกกระแทกโดนหินเข้า...มันจะเหลืออะไร..เล่า..นอกจากใจ...แตกสลาย
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
