อันความเหงา ใครกัน นั้นกำหนด
วางบาทบท บรรทัด จัดสรรค์ให้
ใช่ซื้อหา มาเอง วังเวงใจ
บาดฤทัย ยามเศร้า เข้าครอบงำ
อันความเหงา ใครกัน นั้นสรรค์สร้าง
วางแบบอย่าง บ้างเป็น เช่นงามขำ
ให้ห่อหด หมดหวัง ดั่งใครทำ
เช้าระกำ บ่ายเศร้า เย็นเหงาทรวง
อยากจะแก้ ความเหงา ที่เงามืด
ข้างแรมฝืด ฝืนไป ไยติดบ่วง
ระทมทุกข์ คลุกเร้า เจ้าพุ่มพวง
อุรากลวง พ่วงท้าย พ่ายดวงแด
แต่ยิ่งแก้ ยิ่งมัด รัดแน่นเหนียว
ฟั่นดั่งเกลียว เชือกตาย หน่ายแทบแย่
ปมซ่อนเงื่อน เอาไว้ ไร้คนแล
หาทางแก้ ไม่ออก ช้ำชอกเกิน
อันความเหงา คราวนี้ เห็นทีหนัก
ฤทัยหัก ปักจิต คิดห่างเหิน
หมดความหวัง นั่งเศร้า เขาหมางเมิน
เป็นส่วนเกิน ของใคร (เขา)ไม่ต้องการ
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
