สร้อยแสงดาวคืนนี้สวยสีหวาน
รัตติกาลคืนนี้มีลมแผ่ว
นาฬิกาหมุนเวียนไม่เปลี่ยนแนว
จากกันแล้วคือจากคงยากเจอ
มิติเหลื่อมล้ำมาอนาคต
อาจสะกดหัวใจให้พลั้งเผลอ
ฉันเฝ้ามองใบไม้ไหวละเมอ
แสงจันทร์ที่ส่องเธองามเอ่อนวล
คือใต้ร่มชายคาฟ้าต่างทิศ
แรงลมปลิดใบไม้ไหวปั่นป่วน
แบกซากความผิดหวังทั้งหมดมวล
ปาฏิหาริย์เดินสวนกระบวนความ
เทพธิดาองค์น้อยร้อยมงกุฏ
เผลอทำหลุดมือยังฝั่งตรงข้าม
น้ำตาไหลร่วงรินสิ้นโมงยาม
เจ้าหญิงห้ามน้ำตา..คว้าไม่ทัน!
...........................
ถ้วยกาแฟถ้วยเดิมน้ำเริ่มเย็น
ชีวิตเป็นเช่นนี้ ... วิถีเธอ – วิถีฉัน
อาจพบความรวดร้าวนานอนันต์
ต ร า บ ใ ด ที่ ก า ร พ บ กั น มั น ไ ม่ จ ริ ง !
มื้อเช้าย่อยหมดกระเพาะ
นาฬิกาโบราณเคาะกริ่ง
เสียงดีดนิ้ว เ ป๊ า ะ ! เพราะพริ้ง
ตะวันทิ้งแสงสุดท้ายจนหมดฟ้า!?
ขอบคุณรูปภาพจาก kagaya
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
