กลอนบทนี้..มีน้ำผึ้ง
ที่หวานซึ้งซาบซ่านจากมานพี่
มอบเพียงน้องปองรักปักชีวี
ขอคนดีลองชิมจะอิ่มใจ
กลอนบทนี้..มีน้ำผึ้ง
จากหยดหนึ่งน้ำคำที่พร่ำให้
ขอจอมขวัญหันมาอย่าอาลัย
จากป่าดงพงไพรมอบให้นาง
กลอนบทนี้..มีน้ำผึ้ง
ที่ติดตรึงดวงใจยามไกลห่าง
มิหยาดเยิ้มหยดย้อยดั่งรอยพราง
จากริมทางบ้านนาคนป่าดอย
กลอนบทนี้..มีน้ำผึ้ง
หวานกลมกลึงเดือนห้าเข้ามาห้อย
จากเกสรดอกไม้ให้เนื้อกลอย
ที่รอคอยหวานชื่นอย่างรื่นรมย์
“ไพร พนาวัลย์”