จะหนาวร้อนเพียงใดมีใครรู้
จะเป็นอยู่อย่างไรมีใครเห็น
จะหม่นหมองครองเศร้าทุกเช้าเย็น
จะลำเค็ญอย่างไรมีใครมอง
ก้มหน้ารับหนาวร้อนนอนสะอื้น
ก้มหน้าฝืนกำสรดสดใสส่อง
ก้มหน้าเดินเมินแลแค่เท้าครอง
ก้มหน้าจ้องทางเท้าเพื่อก้าวไป
ด้วยเจียมตนด้อยค่ามิกล้าแหงน
ด้วยเจียมตนเราแสนมิเอาไหน
ด้วยเจียมตนนกกาอยู่ป่าไพร
ด้วยเจียมตนมิใช่นางหงส์ทอง
จึงอยู่อย่างเงียบเฉยไม่เอ่ยเอื้อน
จึงอยู่อย่างเงียบเพื่อนเพียงเงาสอง
จึงอยู่อย่างเงียบงันฉันใฝ่ปอง
จึงอยู่อย่างเงียบนองครองอุรา
เห็นก็รู้แค่เห็นไม่เป็นเหตุ
เห็นก็เขตจำกัดเพียงตัดหน้า
เห็นก็รับแล้ววางไม่ค้างคา
เห็นก็ว่าเห็นไปได้เห็นมัน
จะกี่ร้อนกี่หนาวไม่ยาวหรอก
จะกี่ศอกกี่วาก็ห้าขันธ์
จะสูงต่ำดำขาวก็เท่านั้น
จะเท่ากันที่เพลิง..เชิงตะกอน
"กานต์ฑิตา"
๒๕ มกราคม ๒๕๕๖
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
