ที่ นี่
ไม่มีบทกวี ที่ เ ธ อ อ ย า ก อ่ า น
มีเพียงคำอ้อนขอ..จากคนน่าสงสาร
มีแต่เรื่อง ช้ำ ช้ำ จาก วันวาน
ก้าวเดินที่พ้นผ่าน ยังคืบคลาน บนด้าย เส้นทรมา
บอกไม่ได้. ..ว่ า ม า ก ม า ย เ ท่ า ไ ร
กับความรู้สึกที่เสียไป กับคำว่าไร้ค่า
ซ่อนอยู่ในรอยยิ้ม ฝืน ฝืน แปดเปื้อนน้ำตา
จบตรง..ความรู้สึกที่ได้มา คือไม่มีค่า..กับใคร. ..
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
