แรกชอบใจ จึงคิด สนิทสนม
อีกคารม คมคาย มิคล้ายโอ่
พลั้งพลาดเผลอ เจอตอ จ้อตาโต
ท่องนะโม โถเรา ต้องเศร้านาน
พอคบไป ใจหยั่ง ยังไม่แน่
สามเดือนแปร ปันพักตร์ รักพ้นผ่าน
เริ่มออกลาย ให้เห็น เค่นดวงมาน
คอยหักหาญ ผลาญพล่า ทุกราตรี
หากแม้นรู้ แต่แรก จะแทรกหลบ
ไม่ขอพบ จบกัน พลันหลีกหนี
กลัวเหลือเกิน เพลินหลง ดงโลกี
ช้ำฤดี ที่ผ่าน แสนนานเนา
คิดว่ามอง ตรองตรึก สำนึกทั่ว
มืดตามัว อับแสง แยงใจเฉา
ฉาบเปลือกนอก สวยหรู จึงหูเบา
ทนทุกข์เศร้า เข้าครอบ สุดบอบช้ำ
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
