ส่องกระจก ดูเครา เราไม่เขียว
ช้ำจริงเชียว ชวดไป ให้ว้าวุ่น
ปากก็ห้อย ซ้ำรอยกา หน้าก็พรุน
จะมีไหม ใครการุณ ซบไหล่เรา
แม้ไม่ใช่ หนุมใหญ่ เหมือนในฝัน
แล้วคนนั้น มีใคร ซบไหล่เขา
อยากกระซิบ ผ่านเพียง เสียงแผ่วเบา
ขอน้องเจ้า อย่าเพิ่ง ซบไหล่ใคร
ช้ำจริงเชียว ชวดไป ให้ว้าวุ่น
ปากก็ห้อย ซ้ำรอยกา หน้าก็พรุน
จะมีไหม ใครการุณ ซบไหล่เรา
แม้ไม่ใช่ หนุมใหญ่ เหมือนในฝัน
แล้วคนนั้น มีใคร ซบไหล่เขา
อยากกระซิบ ผ่านเพียง เสียงแผ่วเบา
ขอน้องเจ้า อย่าเพิ่ง ซบไหล่ใคร