วาโยต้องแมกไม้ พริ้วไหว
ธารหลั่งแลล่องไหล ชื่นหล้า
ยินเสียงแว่วเรไร นกกู่
ล้วนเหล่าจักคงไว้ ไม่แคล้ว สิ้นไป
มีความรู้สึกว่าแปลกๆที่ไม่รู้จะแก้ตรงไหนจริงๆ
ตั้งใจจะให้มีเนื้อหาเกี่ยวกับการเห็นความสำคัญขอธรรมชาติน่ะครับ
แต่ยังรู้สึกว่ายังไม่ตรงตามฉันทลักษณ์สักเท่าไหร่ ฝากทุกท่านแนะนำหน่อยนะครับ
ธารหลั่งแลล่องไหล ชื่นหล้า
ยินเสียงแว่วเรไร นกกู่
ล้วนเหล่าจักคงไว้ ไม่แคล้ว สิ้นไป
มีความรู้สึกว่าแปลกๆที่ไม่รู้จะแก้ตรงไหนจริงๆ
ตั้งใจจะให้มีเนื้อหาเกี่ยวกับการเห็นความสำคัญขอธรรมชาติน่ะครับ
แต่ยังรู้สึกว่ายังไม่ตรงตามฉันทลักษณ์สักเท่าไหร่ ฝากทุกท่านแนะนำหน่อยนะครับ
สัมผัสเยอะเกินจนลายตาไปหมดครับ
ที่จริงโคลงสี่สุภาพมีสัมผัสภายในบทอยู่ห้าแห่งเท่านั้น
เช่นโคลงโลกนิติบทนี้
พระสมุทรสุดลึกล้น คณนา
สายดิ่งทิ้งทอดมา หยั่งได้
เขาสูงอาจวัดวา กำหนด
จิตมนุษย์นี้ไซร้ ยากแท้หยั่งถึง
สัมผัสแห่งโคลงสี่สุภาพในหนึ่งบทก็จะมีเพียงห้าแห่งเท่านี้แหละครับ นอกนั้นก็จะเป็นข้อกำหนดเรื่องเอก-โท
ดังนั้นก็ควรจะใช้สัมผัสให้แต่พอดี ต้องระวังอย่าให้มีสัมผัสมากเกินผังและผิดตำแหน่งครับ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
