คิดถึง จึงมาหา
อยากสบตา จึงมาเห็น
เจ็บปวด รวดร้าวเป็น
เมื่อไม่เห็น และไม่หา
คิดถึง จึงบอกกล่าว
ขอส่งข่าว หนาวแล้วหว่า
ผ้าผวย รวยราคา
ดั่งไร้ค่า ว่าแสนแพง
ห่มไป ใจครวญคร่ำ
นึกถึงคำ ทำเหมือนแกล้ง
หนาวหนัก ชักรุนแรง
ฤทัยแกว่ง แหว่งเว้าเกิน
ลมโชย พัดโบยโบก
ใต้ต้นโศก อกสะเทิ้น
ดอกร่วง ทุกช่วงเอิน
กว่าจะรู้ อยู่เดียวดาย
ดอกโศก ยิ่งโศกช้อน
คิดถึงกลอน อ้อนยามบ่าย
หวานหยด มดยังอาย
อยากให้วัน นั้นย้อนคืน
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
