รัตติกาล ม่านเมฆ คล้ายเสกแต่ง
ท้องฟ้าแดง แยงทั่ว ระรัวไหว
ดวงจันทรา มืดมิด สนิทใน
ดั่งฤทัย ดับมอด ตลอดแนว
รัตติกาล นานมา อุราหม่น
กรำแดดฝน ทนแท้ ดวงแดแกร่ว
แสงวูบวาบ ฉาบไหว ไร้สิ้นแวว
ดาวตกแล้ว แพรวพราว วะวาววับ
ต้นลำพู คู่หิ้งห้อย นั้นพลอยเศร้า
ใบเหี่ยวเฉา เฝ้าครวญ หวนสดับ
เคยเริงร่า ท้าลม พรมระยับ
ต้องเหินห่าง ร้างลับ ไปกับตา
แม้รักมั่น หวั่นขม จนจมปลัก
จะขอตัก ขอตวง ขอห่วงหา
จะภพใหม่ ภพเก่า เคล้าวิญญา
จะชาติหน้า ชาตินี้ มีเพียงเธอ
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
