ประกายดาวระยิบระยับ...ประดับอยู่บนฟ้าไกล
สกาวสุกใส..ลอยเด่น...ท่ามกลางฟ้านภาหม่น
เปรียบดั่งใจฉัน...ที่ส่องความรักความผูกพัน..ที่อัดอั้นมาให้คนหนึ่งคน
หวังเติมใจ..ให้เธอสุขล้น..สุขสบาย
บางครั้งน้ำตา..คลอหน้า...ละห้อยไห้โศกเศร้า
เงยหน้าหาเงา...เมฆทะมึนบังแสงฉาย
แต่ดาวดวงนี้...จะไม่ถูกขวางกั้น~แม้หมอกนั้นจะหนา
ยิ่งมีน้ำตา~ยิ่งมองฟ้า...ดาวจะยิ่งเป็นประกาย
จะเหือดแห้ง...จะซับน้ำตาข้างแก้มให้หาย
กลายเป็นรอยยิ้ม
พิมพ์..เดียว..กัน
จารุทัส
สกาวสุกใส..ลอยเด่น...ท่ามกลางฟ้านภาหม่น
เปรียบดั่งใจฉัน...ที่ส่องความรักความผูกพัน..ที่อัดอั้นมาให้คนหนึ่งคน
หวังเติมใจ..ให้เธอสุขล้น..สุขสบาย
บางครั้งน้ำตา..คลอหน้า...ละห้อยไห้โศกเศร้า
เงยหน้าหาเงา...เมฆทะมึนบังแสงฉาย
แต่ดาวดวงนี้...จะไม่ถูกขวางกั้น~แม้หมอกนั้นจะหนา
ยิ่งมีน้ำตา~ยิ่งมองฟ้า...ดาวจะยิ่งเป็นประกาย
จะเหือดแห้ง...จะซับน้ำตาข้างแก้มให้หาย
กลายเป็นรอยยิ้ม
พิมพ์..เดียว..กันจารุทัส
แค่มองไปไม่เห็นเธอ
น้ำตาก็รินเอ่อ . .. นองหน้าฉัน
คิดไปต่าง ~ ต่าง นานาสารพัน
ว่าเธอกำลังทิ้งกัน . .. ไปมีใคร
ที่คิดมากอย่างนี้
เพราะว่าแคร์คนดีมากรู้ไหม?
แต่ต่อไปนี้ . . ขอให้สัญญาว่าจะเชื่อใจ
ถึงฟ้าแยกเราห่างกันสักเพียงใด
เธอจะเป็นดาวดวงเดียวที่สว่างไสว . .. ในใจฉันเช่นเดิม~*
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
