๐ ค่ำคืนยืนเหม่อไร้ จุดหมาย
ให้ร่างห่มพระพาย แผ่วพริ้ว
น้ำค้างพร่างพรมกาย เย็นฉ่ำ
ใจดั่งทะเลกริ้ว รุ่มร้อนภายใน
๐ ดุจไฟประลัยกัลป์
ดับความฝันสลายไป
ถ่านเถ้าธุลีใด
สุมกองไว้ในใจเรา
๐ โมหะเกินละวาง
มันคั่งค้างเกินบรรเทา
ความซื่อคือโง่เง่า
เขาหลอกเอาถึงวิญญาณ
กาแฟดำ
ปอลู.ขอบคุณ ธรรมดา นะครับที่มาแจม..อารมณ์ไหนก็มาแจมได้ครับ
ยกเว้นอารมณ์โกรธกาแฟดำ 555+
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
