เพื่ออำพรางความฝันของวันก่อน
ย่ำรอยเท้าลงในพงไพรกว้าง
เพียงเส้นทางเคยผ่านเหล่าพรานป่า
แว่วเสียงตื่นตระหนกของนกกา
ท่ามกลางเทือกภูผาอันอาดูร
หยุดฟังลมแผ่วเบาที่เงาไม้
ก้าวต่อได้หลังแจ้งส่องแสงสูรย์
ยามราตรีดื่มด่ำดาวจำรูญ
พร้อมเกื้อกูลยุงริ้นคอยบินวน
เพื่ออำพรางความฝันของวันก่อน
จำแรมรอนร้างลาขอบฟ้าหม่น
คล้ายหมดสิ้นศักดิ์ศรีเสรีชน
หลบซ่อนตนดั่งว่าด้อยค่าเกิน ฯ
อริญชย์
๒๐/๑/๒๕๕๖
ย่ำรอยเท้าลงในพงไพรกว้าง
เพียงเส้นทางเคยผ่านเหล่าพรานป่า
แว่วเสียงตื่นตระหนกของนกกา
ท่ามกลางเทือกภูผาอันอาดูร
หยุดฟังลมแผ่วเบาที่เงาไม้
ก้าวต่อได้หลังแจ้งส่องแสงสูรย์
ยามราตรีดื่มด่ำดาวจำรูญ
พร้อมเกื้อกูลยุงริ้นคอยบินวน
เพื่ออำพรางความฝันของวันก่อน
จำแรมรอนร้างลาขอบฟ้าหม่น
คล้ายหมดสิ้นศักดิ์ศรีเสรีชน
หลบซ่อนตนดั่งว่าด้อยค่าเกิน ฯ
อริญชย์
๒๐/๑/๒๕๕๖
ย่ำเท้าย่าง ทางไป ในป่าเปลี่ยว
เห็นนกเหยี่ยว เฉี่ยวโฉบ โอบเขาเขิน
ตาจ้องจับ ลับล่อ หนอทางเดิน
ลูกไก่เพลิน เกินคาด จึงพลาดไป
อันตราย ร้ายมาก หากไม่คิด
อาจหมดสิทธิ์ ชิดเชย เคยสดใส
ต้องช้ำชอก ยอกเหลือ เชื่อบางใคร
ตรมฤทัย ไห้หวน ควรไตร่ตรอง
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
