อันเจ็บจิต พิษไข้ ให้ร้าวหนัก
แทบกระอัก หักฤทัย ไม่ไหวห้าม
เกินช้ำชอก บอกเอ่ย เคยรุกราม
เธอไม่ถาม ไถ่บ้าง ทำหมางเมิน
จึงเจ็บจุก ปลุกปั่น สั่นไปทั่ว
ตั้งแต่หัว จรดเท้า เขาห่างเหิน
แม้หางตา ไม่เหลียว เปลี่ยวใจเกิน
เมื่อวานเดิน ชนไหล่ เธอไม่ทัก
ถึงเสียทรัพย์ เท่าไหร่ ใจยังปวด
น้ำตารวด เป็นทาง อ้างว้างหนัก
แต่ใจจริง หญิงนั้น มั่นในรัก
เธอหาญหัก ทิ้งฉัน เอ๊ะฝันไป
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
