อันเจ็บใด ในโลก ว่าโศกเศร้า
ไม่เทียบเจ้า ห่างเหิน ทำเมินเฉย
ร้อยพิษแผล ศาสตรา หาปริเปรย
เทียบทรามเชย หมดใจ คงไม่มี
แม้นแดนใด แดเดียว ว่าเปลี่ยวเหงา
มิเทียบเจ้า ร้างไกล จากใจพี่
ถึงเจ็บอื่น หมื่นแค้น แสนทวี
เทียบคนดี สิ้นสวาท มิอาจทน
ถึงเสียทรัพย์ สิ้นยศ ไม่อดสู
สิ้นพธู สาหัส ให้ขัดสน
อันรสใด ไหนจะหวาน ซ่านกมล
เท่ารสรัก ฉาบล้น ด้วยกลกาม
ไม่เทียบเจ้า ห่างเหิน ทำเมินเฉย
ร้อยพิษแผล ศาสตรา หาปริเปรย
เทียบทรามเชย หมดใจ คงไม่มี
แม้นแดนใด แดเดียว ว่าเปลี่ยวเหงา
มิเทียบเจ้า ร้างไกล จากใจพี่
ถึงเจ็บอื่น หมื่นแค้น แสนทวี
เทียบคนดี สิ้นสวาท มิอาจทน
ถึงเสียทรัพย์ สิ้นยศ ไม่อดสู
สิ้นพธู สาหัส ให้ขัดสน
อันรสใด ไหนจะหวาน ซ่านกมล
เท่ารสรัก ฉาบล้น ด้วยกลกาม