พเนจร ทำไม ให้มันเหนื่อย
นอนเอื่อยเฉื่อย อยู่บ้าน ไม่นานหนา
ก็จะมี เสียงบ่น ก่นด่ามา
ทำเฉยชา อย่าสน ทนกันไป
พเนจร ทำไม เมื่อไร้สุข
นั่งเจ่าจุก ทุกบ้าง อาจสร่างได้
กินให้อิ่ม ยิ้มร่า กว่าผู้ใด
หาเมียใบ้ สักหนึ่ง ซึ้งดวงมาน
สวนลำไย ใหญ่ยิ่ง หญิงยื้อแย่ง
นอนเอาแรง สาวรุม กุมใจท่าน
จะกี่ฝน กี่หนาว หายร้าวราน
ฤดีซ่าน ซุกซอก รีบบอกนวล
อยู่เปล่าเปล่า นิ่งนิ่ง หญิงวิ่งหา
ฟิตกายา ให้แกร่ง แข็งทุกส่วน
ไม่ต้องโหน รถเรือ เบื่อคร่ำครวญ
ประกาศด่วน ป๋ารพีฯ อยากมีเมีย (เยอะ)
พันทอง
แหย่ผู้อาวุโสแต่เช้าดีกว่าอยู่เปล่าเปล่าจ้า