หม่ำจนเกลี้ยง เที่ยงนอน วอนเมตตา
.............................
พเนจร หมอนหมิ่น อดกินมื้อ
แถมด้านดื้อ ชีพขาด วาสนา
ไร้คนแล แก่จัด อยู่วัดวา
ด้วยเคหา ผุพัง หลังคาโทรม
หลายวันเดิน เผชิญโชค ในโลกกว้าง
สองฟากทาง พบทราม ความขื่นขม
เจอร้ายกร่อน ทอนสุข ทุกข์ระทม
แทรกอารมณ์ จมดึก ลึกก้นมาน
น้อมเพียรธรรม นำถ่อ หมายก่อกู้
ผ่านฤดู ยังแยก แตกฟุ้งซ่าน
พร่ำสวดมนต์ ดลจิต พินิจฌาน
สยบมาร ผลาญเผา เศร้าฤดี
มิสามารถ อาจควบ รวบใจนิ่ง
กิเลสวิ่ง ริดรอน ตัดตอนศรี
ร่างสะบัด หยัดยืน พื้นธุลี
ล่วงราตรี กี่หนาว ไร้สาวคลอ
โหนสี่ล้อ ต่อเรือ เหนือลงใต้
หวังจะได้ กอดรัก สักคนหนอ
ถึงกินจุ ลุเที่ยง คงเลี้ยงพอ
นวลละออ- ไป่เบื่อ เชื่อพี่ยา..นะจ๊ะ
รพีกาญจน์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
