ไม่จำเป็นต้องถามเมื่อยามทุกข์
ไม่จำเป็นต้องสุขแล้วเลิกถาม
ไม่จำเป็นต้องฟังใครบอกความ
ไม่จำเป็นต้องตามมารยาทดี
แม้ไม่เกิดทุกข์ท้อก็ถามเถอะ
แม้ไม่เกิดทุกข์เจอะถามได้นี่
แม้ไม่เกิดทุกข์ใดก็ไมตรี
แม้ไม่เกิดทุกข์มีได้ทักทาย
อย่าคิดว่าต้องทุกข์จึงควรทัก
อย่าคิดว่าต้องหนักลำบากหลาย
อย่าคิดว่าต้องไข้ไม่สบาย
อย่าคิดว่าต้องอายถามเดิมเดิม
อย่างน้อยก็ได้เอ่ยวิสาสะ
อย่างน้อยก็ได้นะรู้เรื่องเพิ่ม
อย่างน้อยก็ได้ของสมองเติม
อย่างน้อยก็ได้เสริมเพิ่มมิตรแท้
สุขหรือทุกข์ถามไถ่ไม่ต้องเกี่ยง
สุขหรือทุกข์ถามเพียงเป็นเพื่อนแน่
สุขหรือทุกข์ถามได้ไม่ต้องแปล
สุขหรือทุกข์ถามแม้รู้เรื่องราว
ดอกพิกุลไม่ร่วงยามเอ่ยปาก
ดอกพิกุลไม่จากสีนวลขาว
ดอกพิกุลไม่กลายเป็นหนอนคาว
ดอกพิกุลไม่ร้าวกลีบกระจาย
"กานต์ฑิตา"
๒๐ มกราคม ๒๕๕๖
กลบทกลอน: ดอกไม้พวงคำน้อง
X X X X O O O O
ซ้ำคำ ๔ คำ ต้นวรรค เปลี่ยนกระทู้ทุกบท (๔ วรรค)
หมู่นักสนมว่าแม่ร่มโพธิ์ทองทิพย์ หมู่นักสนมว่าจะลิบครรไลสถาน
หมู่นักสนมว่าแม่ร่มโพธิ์นากนาน หมู่นักสนมว่าลมกาลประหารพัด
ต่างต่างองค์ต่างทรงค่อนทรวงโลก ต่างต่างองค์ต่างวิโยคแสนสาหัส
ต่างต่างองค์ต่างทรงซึ่งโทมนัส ต่างต่างองค์ต่างอัดอั้นอุรา
(ศิริวิบุลกิตติ์)
กลบทกลอน: ดอกไม้พวงพู่ร้อย
ลักษณะบังคับเหมือนกับดอกไม้พวงคำน้องทุกประการ
นิจจาเอ๋ยกระไรเลยไม่เคยเห็น
นิจจาเอ๋ยกระไรน่าน้ำตากระเด็น นิจจาเอ๋ยกระไรได้เช่นนี้
แค้นใจเจ็บใจงมหลงลมล่อ แค้นใจเจ็บใจหนอไม่พอที่
แค้นใจเจ็บใจหนอเพราะเชื่อดี แค้นใจเจ็บใจกระจี้บัดสีใจ
(พระราชนิพนธ์: ประชุมจารึกวัดพระเชตุพน ฯ)
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
