ภาพเธอในความคิดถึงเพียงเลือนราง
ทำให้การมองเห็นภาพดอกไม้นอกหน้าต่าง . .. เหว่ว้า
ที่ ~ ที่ ฉันเคยยืนภายใต้ผืนฟ้า
เพียงใบไม้หนึ่งใบร่วงมา . .. ก็เรียกความอ่อนแอจากสองตา . . ได้ทุกที
. ..
. ..เดินคนเดียว - - ระยะทางมันไกลกว่าเก่า
เบื้องหลังรอยยิ้มฉันมี “ความเหงา” . .. เป็นเพื่อนแท้ของใจนี้
อยู่กับโลกสีเทาที่เธอให้มา ~ อยู่ในอ้อมกอดตัวเองทุกราตรี
คนเพิ่งโสดก็เป็นอย่างนี้ . .. อีกเดี๋ยวก็คง “ชิน” ไปเองแหละคนดี . .. อย่าตกใจ~*
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
