เกิดนานเนิ่น เกินไป กายอ่อนล้า
คนเรียกน้า เรียกป้า อ่ะ! หน้าเหรอ?
เจ้าลูกหลาน ฉันท่า น่าเพ้อเจ้อ
เดี๋ยวปากเจ่อ เผลอพลั้ง บังอาจแซว
จ้องมานาน คานทอง รองรับอยู่
ยังคิดดู อยู่ไป คล้ายกินแห้ว
ทั้งแก่เดี้ยง เหนียงยาน ป่านนี้แล้ว
ไร้วี่แวว แผ่วถด รันทดใจ
มานั่งจ้อง ปากจู๋ อู้!.."คนขาดรัก"
เข้าไปทัก สักนิด จะผิดไหม
ปู่นั้นอยู่ ชุมพร นอนกับใคร
"ดิน"ร้างไร้ ไกลมิตร อยากชิดเคียง
เรื่องกับข้าว กับปลา อ้า.!..ไม่คล่อง
มิไวว่อง เปรื่องปราด อาจต้องเสี่ยง
จะเต็มใจ ไหมเล่า เอาไปเลี้ยง
หม่ำจนเกลี้ยง เที่ยงนอน วอนเมตตา
คนเรียกน้า เรียกป้า อ่ะ! หน้าเหรอ?
เจ้าลูกหลาน ฉันท่า น่าเพ้อเจ้อ
เดี๋ยวปากเจ่อ เผลอพลั้ง บังอาจแซว
จ้องมานาน คานทอง รองรับอยู่
ยังคิดดู อยู่ไป คล้ายกินแห้ว
ทั้งแก่เดี้ยง เหนียงยาน ป่านนี้แล้ว
ไร้วี่แวว แผ่วถด รันทดใจ
มานั่งจ้อง ปากจู๋ อู้!.."คนขาดรัก"
เข้าไปทัก สักนิด จะผิดไหม
ปู่นั้นอยู่ ชุมพร นอนกับใคร
"ดิน"ร้างไร้ ไกลมิตร อยากชิดเคียง
เรื่องกับข้าว กับปลา อ้า.!..ไม่คล่อง
มิไวว่อง เปรื่องปราด อาจต้องเสี่ยง
จะเต็มใจ ไหมเล่า เอาไปเลี้ยง
หม่ำจนเกลี้ยง เที่ยงนอน วอนเมตตา
"ดิน"