มาขอต่อกลอนรักด้วยหนักแน่น
สร้างจากแผ่นดินใจใช่อวดเก่ง
เพาะปลูกต้นรักไว้ไร้ยำเกรง
ใครข่มเหงถิ่นใจไม่ได้เลย
เด็ดดอกรักมอบให้ด้วยใจภักดิ์
เพราะความรักยากจริงจะนิ่งเฉย
เมื่อสองเรารักกันนั้นลงเอย
ช่างใครเย้ยหยามเหยียดรังเกียจเอา
เหตุที่แก่เพราะกำเนิดเกิดมาก่อน
ที่วัยอ่อนเพราะเกิดช้ากว่าใครเขา
ความรักยากบรรจุอายุเรา
เมื่อเก็บเอารักใส่ใจบันทึก
ถึงแม้กลอนมอบให้จะไม่หวาน
อ่านต้องรับประทานน้ำตาลปึก
แต่เขียนมาจากในใจส่วนลึก
เขียนจากความรู้สึกนึกไม่ออก
นั่งอ่านกลอน ตอนบ่าย ไหงสะอึก
เฝ้าตรองตรึก นึกบ่น จนหัวหงอก
เรารักกัน วันไหน ใครเขาบอก
นึกไม่ออก หลอกป่าว? แหมข่าวดี
ถ้ามีขวด สักใบ ข้างในว่าง
พับกระดาษ บาง-บาง วางถี่-ถี่
รูปหัวใจ คิดมากไย มิใช่อี้
ใส่ขวดนี้ วางแอบ แนบหนุนนอน
เฝ้าตรองตรึก นึกบ่น จนหัวหงอก
เรารักกัน วันไหน ใครเขาบอก
นึกไม่ออก หลอกป่าว? แหมข่าวดี
ถ้ามีขวด สักใบ ข้างในว่าง
พับกระดาษ บาง-บาง วางถี่-ถี่
รูปหัวใจ คิดมากไย มิใช่อี้
ใส่ขวดนี้ วางแอบ แนบหนุนนอน
"ดิน"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
