อันวิมาน ใครกัน นั้นสรรค์สร้าง
ภาพเลือนลาง บางที มีทุกสิ่ง
วาดสวยหรู เลิศเลอ เจอท้วงติง
ต้องหยุดนิ่ง สิ่งสรรพ สลับลง
วาดเรือนหอ รอเขา ทุกเช้าค่ำ
ใจถลำ ล้ำลึก รู้สึกหลง
แต่ไม่หยุด รุดต่อ มิท้อปลง
เจตจำนง ตรงติด สิทธิ์ของใจ
มาวันนี้ ชีวิต ลิขิตเขี่ย
กลายเป็นเบี้ย รองบ่อน ก่อนชิดใกล้
เจ็บจิตจน ทนร้าว หนาวทรวงใน
ดวงฤทัย หดหู่ เมื่อรู้ตัว
วิมานน้อย กลอยใจ ได้สูญสิ้น
ดั่งดวงจินต์ ทลาย สลายทั่ว
ทนระทม ขมขื่น ฝืนตามัว
วิมานมั่ว พัวพัน สะบั้นแล้ว
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
