เป็นการสร้างวิมานกลางอากาศ
ร่างแบบวาดเขียนไปตามใจฝัน
ลืมคิดถึงความจริงทุกสิ่งอัน
โลกความจริงสิ่งนั้นมิได้เป็น
ต่างคนต่างหน้าที่มีกำหนด
มิอาจปลดบ่วงค้ำทำไม่เห็น
หน้าที่มัดรัดตัวหัวใจเย็น
แม้ยากเข็ญต้องข่มไม่ซมซาน
ต่างก็รู้แก่ใจใช่สลัด
ความรักตัดขาดไปใยยังสาน
ในโลกแห่งความจริงทิ้งวิมาน
เพราะแบบวาดไม่ผ่านฐานไม่มี
อาจเป็นเพราะบุญเก่าเราทั้งสอง
เพียงแค่พบใช่ครองปองสุขี
พรหมลิขิตชักพามาแค่นี้
ก็เพียงพอแล้วที่จะจดจำ
วันเวลางดงามแห่งความสุข
เป็นพลังปลอบปลุกยามทุกข์ย่ำ
ต่างรับรู้ห่วงใยแม้ไร้คำ
ใจชุ่มฉ่ำน้ำเลี้ยงแทนเสียงมา
แม้วิมานวาดไว้จะไม่สร้าง
แบบที่ร่างยังคงทรงคุณค่า
ขอเก็บแบบร่างไว้ในอุรา
เผื่อชาติหน้าแบบร่างได้สร้างจริง
"กานต์ฑิตา"
๑๙ มกราคม ๒๕๕๖
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
