ดอกไม้บานปานพะยอมกลิ่นหอมซึ้ง
อวลติดตรึงพึงใจดังใฝ่ฝัน
เฝ้าถนอมยอมอุราเพียรฝ่าฟัน
น้ำใจหมั่นปันรดสู้อดทน
เริ่มกล่อมเกลี้ยงเลี้ยงเฝ้าแต่เยาว์อ่อน
ผ่านบทตอนร้อนรุ่มชุ่มเปียกฝน
มีอยู่บ้างครั้งคราวหนาวปะปน
จนเห็นผลต้นรักประจักษ์ใจ
ดอกไม้บานหวานซึ้งมวลผึ้งหลง
ฝ่าไพรพงตรงเคล้าเศร้าไฉน
มาแอบลักควักอุราแล้วคว้าไป
แม้เศษใยไม่มีปลอบชีวัน
ดอกไม้บานมานมนต้องทนรับ
ทั้งตื่นหลับซับในจิตยากบิดผัน
เหมือนต้องสาปบาปโหมมาโรมรัน
ในทรวงฉันนั้นระทมให้ดมดอม
บูรพาฯ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
