ถึงได้แค่แลคอยละห้อยหา
ยากปองคว้าใดอื่นชื่นใจเหมือน
ทุกคราเพ็ญเด่นตาอย่าแชเชือน
ขวัญมาเยือนเตือนสั่งเช่นดั่งเคย
จะมีบ้างร้างราเป็นคราครั้ง
คะนึงยังฝังทรวงดวงแขเอ๋ย
แม้นเพียงนิดจิตหทัยใช่ละเลย
คงชื่นเชยฉ่ำหวานชั่วกาลกัลป์
ขอเฝ้าคอยร้อยใจส่งไปถึง
ความคะนึงซึ้งซ่านส่งผ่านฝัน
ไม่รู้ชืดจืดจางแต่ปางบรรพ์
มอบคู่จันทร์วันเพ็ญพร่างเด่นเดือน
บูรพาฯ
หากแสงฉาย รายเรียว ยังเกี่ยวฟ้า
วาสนา คนคอย มิคล้อยเคลื่อน
อาจได้หมาย ดังมั่น วันมาเยือน
แม้กลางเถื่อน ทับร้าง คงพร่างพราว
ด้วยดอกไม้ สายธาร จะซ่านซึ้ง
ใจจะถึง ความงาม ท่ามกลางหาว
คงภิรมย์ สมอ้าง กลางหมู่ดาว
เมื่อรอนร้าว ลงสิ้น กับยินดี
ในความงาม น้ำกับฟ้า มาบรรจบ
จึงได้พบ แพรพรรณ นั้นหลากสี
ดังสายรุ้ง พุ่งผ่าน น่านนที
เป็นสักขี ความงาม และความจริง
"ขอบคุณท่านบูรพาฯครับ"
ธรรมดา
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
