อันเชื่องช้า...นัยตากระทบแสง
ใจสิ้นแรงอ่อนไหวไกลสุดฟ้า
หวังแค่เพียงรักใจเจ้าสุดกายา
ดั่งสัจจะวาจาสัญญาว่ายังคอย
เพราะใจลอยนั่งคอยมาแสนนาน
รัตติกาลอาจนานจนหวั่นไหว
รำพึงคิดยึดติดทั้งกายใจ
อีกเมื่อไรจะใช่คนที่ใจนั้นเฝ้ารอ
ใจสิ้นแรงอ่อนไหวไกลสุดฟ้า
หวังแค่เพียงรักใจเจ้าสุดกายา
ดั่งสัจจะวาจาสัญญาว่ายังคอย
เพราะใจลอยนั่งคอยมาแสนนาน
รัตติกาลอาจนานจนหวั่นไหว
รำพึงคิดยึดติดทั้งกายใจ
อีกเมื่อไรจะใช่คนที่ใจนั้นเฝ้ารอ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
