[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ฟ้าฟื้น ธรรมชาติ]

ขั้นแรกต้องหาแนวของเราก่อนครับ ว่าเราชอบแนวไหน ลองนั่งนึกๆดูว่าถ้าจะเขียนเราอยากเขียนแนวไหน
ควมรัก ธรรมชาติ ธรรมะ ความโศกเศร้า ฯลฯ เมื่อมีแนวในหัวใจแล้วก็เริ่มกันเลย

1. หางานเขียนที่ตัวเองชอบมาก่อน จะมาจากนักกวีท่านใดก็ได้ครับ เลือกมาสักท่าน

2. เริ่มศึกษาฉันทลักษณ์โดยดูงานเขียนที่ชอบ แล้วเทียบกันไปนะครับ

3. เริ่มเขียนกลอนออกมา ขึ้นแรก ไม่ต้องเอาความหมายครับ ลองเขียนอะไรออกมาก็ได้ ขอให้สัมผัสมันถูกต้องก่อน กลอนไม่จำเป็นต้องเป็นเนื้อความเดียวกันก็ได้
จะออกทะเลย วรรคแรกเป็นม้า วรรคสองจะเป็นลิงไปเลยก็ได้ เอาให้ได้กลวิธีก่อน ในขั้นตอนนี้อย่าไปเน้นสัมผัสในมากนะครับ เอาสัมผัสนอกก่อน
เช่น
ฉันเดินทางก้าวไปโรงเรียนฉัน
เขาคนนั้นทำอะไรอยู่ข้างหลัง
ฟ้าก้อนเมฆมันดูสีสวยจัง
รถเสียงดังวิ่งมาจากบ้านเธอ

4. เมื่อได้ข้อสามแล้ว ก็มาเริ่มแต่งให้กลอนมีบทความเดียวเป็นไปในทิศทางเดียวกันนะครับ เพื่อที่จะได้ร้อยเรียงออกมาให้เป็นเรื่องราวไม่ขาดวิ่น หาเนื้อหาไม่ได้
ไม่รู้ว่าแต่งทำไม ต้องการอะไร เป็นกลอนแบบไหน การเขียนให้เป็นเนื้อความเดียวกันก็ประมาณนี้ครับ
ฉันเดินทางก้าวไปโรงเรียนฉัน
เขาคนนั้นเดินมากับฉันด้วย
เราคุยกันเรื่องวิชาคุณครูรวย
เมื่อบวชกล้วยตอนเรียนคหกรรม

5. เมื่อได้สัมผัสนอกครับ กลอนเป็นเนื้อเรื่องเดียวกันแล้ว เราก็จะมาต่อด้วยสัมผัสในกันเลย เพื่อที่จะให้กลอนเพราะยิ่งขึ้น ในขั้นนี้เราอาจจะใช้สัมผัสเสียงง่ายๆ เช่น
ธง กับ โรง, มา กับ กะ, ชา กับ ระ ง่ายๆคือ ใช้เสียงก่อน อย่าพึ่งยึดติดรูปมาก
ฉันใกล้เสาธงโรงเรียนฉัน
เขาคนนั้นเดินมากะฉันด้วย
เราคุยกันเรื่องวิชาครูระรวย
เมื่อบวชกล้วยในวิชาคหกรรม

6. เมื่อผ่านข้อห้ามาแล้ว เราจะเริ่มการสัมผัสในแบบยึดตามฉันทลักษณ์จริงๆนะครับ
ครั้งฉันเดินทางไกลไปโรงเรียน
พี่มณเฑียรบ้านเถินเดินมาด้วย
เขาเล่าถึงครูชายนายอำนวย
ท่านชอบกล้วยน้ำว้าร้านป้าแดง

มาถึงตอนนี้เราจะเจอสัมผัสในที่เป็นไปในสระเดียวกัน เช่น ไกลกับไป เถินกับเดิน ชายกับนาย และ ว้ากับป้า ส่วนตำแหน่งนั้นท่านว่าคำที่ห้าจะสัมผัสกับคำที่หกหรือเจ็ด
ก็ได้ในวรรคเดียวกันครับ

7. เมื่อผ่านทั้งหกข้อมาแล้ว ถึงตอนนี้จะเขียนยังไงก็ได้ครับ จะสัมผัสยังไง จะไม่มีสัมผัสก็ได้ จะมาแนวไหน จะไปทางไหน หรือแม้แต่จะเขียนออกนอกโลกไปเลยก็ได้
เมื่อรู้พื้นฐานเข้าใจกวีแล้ว การแต่งต่อไปก็เป็นแนวทางของงานศิลป์แล้วครับ กวีไม่มีขอบเขตข้อบังคับ จะรังสรรค์มาแนวไหนก็ได้ แต่สัมผัสที่ท่านได้ให้ไว้ท่านได้บอกไว้ว่า
มันเพราะแล้วมันลงตัวแล้ว เราจะแปลงจะแต่งจะทำยังไงก็เป็นแนวทางเขาเราต่อไป แต่อย่าลบลืมแนวทางของท่านก็พอนะครับผม