หลังศึกรักพักรบสงบสิ้น
น้ำตารินดิ้นร้องต้องพระแสง
ศรอนงค์ส่งกลางหว่างใจแทง
ฤทธิ์รักแรงแฝงเฝ้ารุมเร้าโลม
กายต้องเล็บเหน็บนานแม้ผ่านพ้น
แผลกมลล้นสุขยังลุกโหม
ไฟสวาทปรารถนาไม่ซาโทรม
ยังจู่โจมโรมรันทุกวันคืน
เจ้าของใจไร้ฤดีจรหนีหาย
ทิ้งเพียงชายกายช้ำให้จำฝืน
เฝ้าดูแลแผลถูกทำแม้กล้ำกลืน
ถวิลขืนชื่นจิตข่มพิษใจ...
--บูรพาฯ--
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
