ช่างเหงาเงียบเชียบเสียงสำเนียงถ้อย
ม้านั่งน้อยคอยวันขวัญเฉลิม
รักหวานชื่นคืนพะนอสานต่อเติม
ทวีคูณพูนเพิ่มเริ่มสานใย
คืนความสุขทุกอย่างที่ร้างหาย
หมดมลายกลายเห็นเป็นสดใส
นภาแจ้งแสงกระจ่างพร่างอำไพ
พฤกษาไกวไหวโบกสิ้นโศกตรม
สิ้นอ้างว้างกลางโคมประโลมส่อง
น้ำตานองหมองไหม้หทัยขม
กลับคืนเคียงเรียงคู่เหมือนชู้ชม
ไร้ระทมซมเศร้าแนบเนากาย
ม้านั่งน้อยคอยใครพร้อมใจหนึ่ง
ร่วมรำพึงถึงอยู่ไม่รู้หาย
อธิษฐานผ่านถึงซึ่งพระพาย
แจ้งถึงชายหมายรู้ผู้สาวรอ...
--บูรพาฯ--
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
