คนธรรมดามาสนชอบกลแท้
ฉันก็แค่คนหนึ่งซึ่งแปลกหน้า
มิใช่คนเด่นดังดาวค้างฟ้า
ที่จะมาสนใจใคร่ติดตาม
คนธรรมดาเท่านั้นตัวฉันนี้
มิได้มีสิ่งใดน่าไถ่ถาม
ใบหน้าหรือก็ไม่ได้งดงาม
จะหาความเป็นหญิงยิ่งไม่มี
คนธรรมดาบ้าบิ่นระบิลทั่ว
เรื่องความกลัวห่างไกลไม่เคยหนี
ขวานฝ่าซากนิสัยก็ไม่ดี
เอ่ยคำแต่ละทีมีชะงัก
คนธรรมดาสามัญในอาชีพ
ไร้ซึ่งหีบเงินทองกองเต็มตัก
จึงสงบเสงี่ยมเจียมคนทัก
แบบตะกุกตะกักคลำหลักไป
คนธรรมดาชอบกลอนอักษรศรี
ว่างเป็นรี่ขีดเขียนนั่งเทียนใส่
สมมติตนหลากหลายหมายเป็นใคร
สวมหัวใจจริงจังดั่งตัวจริง
คนธรรมดามาสนจะทนทุกข์
คุยอะไรไม่สนุกไปทุกสิ่ง
ขำไม่เป็นเย็นชาน่าชังชิง
เปรียบหุ่นนิ่งไร้เล่ห์เสน่ห์นาง
กานต์ฑิตา
๑๑ มกราคม ๒๕๕๖