มุมของฉัน
ฉันที่เป็นตัวฉันทุกวันนี้
เพราะมีที่หลบซุ่มมุมของฉัน
ไม่ใหญ่โตโสภาวิลาวัณย์1
ไร้สิ่งแฝงแต่งสรรมัณฑนา2
ใช้เป็นที่นัดหมายกายและจิต
ยามชีวิตขัดสนก่นปัญหา
ให้กายใจได้เร้นเจรจา
ดูสิว่าจะแก้ไขอย่างไรกัน
มุมที่ว่าถ้าย้อนแต่ก่อนเก่า
ตอนหนุ่มเหน้าวัยรุ่นชอบหุนหัน
ยังไม่พบมุมนี้ที่สำคัญ
เพราะใจนั้นไม่สงบยากพบพา
แต่วันนี้วัยไม้เกือบใกล้ฝั่ง
ผ่านร้อนหนาวอนันตังเลิกกังขา
อริยสัจ3สี่ที่เรียนมา
ฝึกกายาและจิตคิดพ้องกัน
จึ่งละวางหลายอย่างที่ขวางหน้า
ทุกสิ่งล้วนอนัตตา4อย่าไฝฝัน
หยุดสะสมปัญหาสารพัน
ซอกมุมนั้นพลันอุบัติเป๊นอัตตา5
อ้างถึง
1วิลาวัณย์ = งามยิ่ง, งามเลิศ
2มัณฑนา = เครื่องประดับ; การแต่ง
3อริยสัจ = ความจริงอันประเสริฐ ๔ ข้อ ๑. ทุกข์ ๒. ทุกขสมุทัย (ที่เกิดแห่งทุกข์) ๓. ทุกขนิโรธ (ความดับทุกข์) ๔. มรรค (ทางแห่งความดับทุกข์).
4อนัตตา = ไม่ใช่ตัวตน
5อัตตา = ตัวตน
2มัณฑนา = เครื่องประดับ; การแต่ง
3อริยสัจ = ความจริงอันประเสริฐ ๔ ข้อ ๑. ทุกข์ ๒. ทุกขสมุทัย (ที่เกิดแห่งทุกข์) ๓. ทุกขนิโรธ (ความดับทุกข์) ๔. มรรค (ทางแห่งความดับทุกข์).
4อนัตตา = ไม่ใช่ตัวตน
5อัตตา = ตัวตน