ดอกพิกุล ร่วงหมด รันทดไหม
ตามต่อได้ ต่อดี มีสรรเสริญ
วันนี้เหนื่อย ไหมเล่า เฒ่าจำเริญ
หรือว่าเพลิน พาให้ ใจรวยริน
ดอกพิกุล ร่วงสู่ แกมหมู่หญ้า
ไม่รู้ว่า เหมาะสม คอยดมกลิ่น
ผสมทั่ว กลิ่นปน สับสนจินต์
ทั้งกลิ่นดิน กลิ่นโคลน โยนตามมา
ดอกพิกุล กรุ่นกลิ่น ยินดีด้วย
กลอนอาจม้วย หากมาก ฝากหน่อยหนา
ด้วยอัดอั้น มานาน ปานชีวา
ขาดกลอนข้า ขาดใจ ไปพร้อมกัน
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
