เธอคนดี...คนนี้แหละ...ที่ฉันตั้งใจมอบความคิดถึงมาให้ 
เพียงครั้งหนึ่งที่ได้...พูดคุยด้วย...ยากเหลือเกิน...ที่จะเมินหน้าหนี
หลังจากนั้น...ก็ได้เพียงมองหา...แต่ไม่ได้สบตา...เธอคนดี
จนกระทั่งวันนี้...เราจากกันเสียแล้ว...
จึงได้แต่เพียงคิดถึง..ด้วยใจคะนึงแผ่วๆ...โดยที่เธอไม่รู้เรื่องเลย...
“ไพร พนาวัลย์”
เพียงครั้งหนึ่งที่ได้...พูดคุยด้วย...ยากเหลือเกิน...ที่จะเมินหน้าหนี
หลังจากนั้น...ก็ได้เพียงมองหา...แต่ไม่ได้สบตา...เธอคนดี
จนกระทั่งวันนี้...เราจากกันเสียแล้ว...
จึงได้แต่เพียงคิดถึง..ด้วยใจคะนึงแผ่วๆ...โดยที่เธอไม่รู้เรื่องเลย...
“ไพร พนาวัลย์”
ใช่ฉันจริง ~ จริง หรือเปล่าคนดี
คนที่เธอห่วงหาอาทรภายใต้ท่าที . .. ที่ชาเฉย
อยากได้ยินคำว่าคิดถึงเบา ~ เบา จากคนคุ้นเคย
แต่ถ้าลำบากใจที่จะเอ่ย . ..
ไม่เป็นเลย . . แค่ไม่ลืมกันก็ขอบคุณ~*
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
