ไม่เคยลืมรักเรายังเฝ้าฝัน
ถึงคืนวันได้พบประกบฝา
เฝ้ารอคอยจอมขวัญจากวันลา
รอแก้วตาคนดี ณ ที่เดิม
เมื่อไหร่หนอจะถึงคะนึงหวน
กลีบลำดวนกลางดงยังคงเหิม
กลิ่นละมุนอุ่นละมัยจงใจเจิม
เพื่อเพิ่มเติมอำมฤตแห่งจิตใจ
ใจสองดวงรอวันสวรรค์เปิด
ต่างชูเชิดรักมั่นมิหวั่นไหว
แม้ดวงจิตแห้งผากลำบากใน
แต่ยังใกล้ชิดกันทุกวันคืน
ไม่เคยลืมสัมพันธ์วันก่อนเก่า
ที่รักเราลิ้มรสอย่างสดชื่น
ดั่งกองไฟเฝ้ารอเพื่อก่อฟืน
ระเริงรื่นชื่นชมสุขสมปอง
“ไพร พนาวัลย์”
มาร่วมแจมกลอนเพราะๆซึ้งๆของจารย์ดาว นะครับ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
