มาตาม...เสียงใจ สนอง เสาทอง

มาตาม...เสียงใจ

มาตาม...เสียงใจ
ใจดวงที่ผูกกับใจเธอไว้เนิ่นวาร
ใจดวงที่ห่มรักช้ำปริ่มจาบัลย์
มิอาจห้าม...หอบใจก้าวมา

ก้าวขึ้นรถไฟ
หิ้วกระเป๋าใบเก่าคร่ำคร่า
ตระกองใจดวงซมเหงา...อ่อนล้า
ปรารถนา...มาพบเธอ

เฝ้าตรองคิดรำพึงกับรถไฟ
หวาดไหวห่วงฝันเก้อ
นานเท่าใด...มิพบเจอ
เธอใช่เธอ 'คนนั้น' เมื่อครั้งวาร

ฟุ้งซ่านพรั่นฤทัยบนรถไฟ
จมจ่อมภวังค์ลึกสุดบึ้งใจพะวงหวั่น
เธอคนนี้ แน่หรือ, ใช่ 'เธอ' คนนั้น
นิ่งงัน...อัดอั้นอุรา

ก้าวลงรถไฟ
นั่นไง...เธอที่เห็นอยู่ตรงหน้า
ใช่เลย...เธอเชิดก้าวเข้ามา
'เธอ' ที่ฉันเฝ้าคะนึงหาทุกห้วงฝัน

มาถาม...หัวใจ
เพื่อหมายให้แจ้งใจฉัน
ว่าใจเธอ 'ยังดวงเก่า' ของวันวาร
ดวงที่ใจฉัน 'ผูกพัน' ตลอดมาฯ

จากกวีนิพนธ์ อุ่นลมรัก พัดคืนหวน มาอุ่นใจ
ผู้แต่ง สนอง เสาทอง