สุนทรภู่ครูกลอนสุนทรกวี สนอง เสาทอง

สุนทรภู่ครูกลอนสุนทรกวี
(สุนทรศรีสุนทรศักดิ์รุ้งอักษรา)

รัตนกวีศรีรัตนโกสินทร์
รัตนศิลปินรัตนวลีร่ายฟ้อน
รัตนะสดับรัตนะรับขับรุ้งกลอน
รัตนะรองรัตนะส่งวรรคสมัย

คือสุนทรภู่ครูกลอนสุนทรศรี
สุนทรกวีสุนทรศักดิ์อักษรไสว
สุนทรคำสุนทรสัมผัสนอก-ใน
สุนทรสระอาอีไอสุนทรความ

เทือกเถากอชั้นเชื้องำปริศนา
ผู้ดีสาแหรก, ไพร่ค่าชั้นแบกหาม
เชิงคำกรองชั้นหงส์รำแพนงาม
ใช่เชื้อต่ำชั้นทรามเชิงฉันท์กลอน

กับชีวิตแรมรอนระเหินระหก
ดั่งวิหคระเห็จเร่, ระเหร่อน
สุขทุกข์อิ่มอด, รันทดวเนจร
คือชะตาครูกลอนสุนทรกวี

"...ถึงม้วยดินสิ้นฟ้ามหาสมุทร..."
มิยั้งหยุด, เถลไฉ-บ่ายเลี่ยงลี้
ในเห่ขับกาพย์กานท์กลั่นวจี
อุทิศพลีกรองจารบรรณศิลป์

"...ถึงโรงเหล้าเตากลั่นควันโขมง..."
เห็นคันโพงโยงสายกระหายลิ้น
ในเมามายเช้าสายค่ำเมรัยริน
ยังมิสู้เมาคำหมิ่นคนปลิ้นลวง

"...แล้วสอนว่าอย่าวางใจมนุษย์..."
คดเลี้ยวสุดหยั่งคะเนในรู้ล่วง
ดีร้ายไฉนขดลึกเร้นบึ้งทรวง
บาศก์บ่วงเล่ห์โลกียชนฉลกิเลส

คือคมคำครูกลอนสุนทรภู่
เสมอสมัยอยู่ข้ามวารม่านเพศ
คือค่าครูเรียนชีวิตธาตุแท้-เท็จ
พราวก่องเก็จคำสอนสุนทรกวี

คือสุนทรภู่ครูกลอนสุนทรกวี
สุนทรศรีสุนทรศักดิ์รุ้งอักษรา

สนอง เสาทอง
อินทามระ 10
26 มิ.ย. 55