choy
|
 |
« เมื่อ: 02 มกราคม 2013, 10:03:PM » |
|
ยามข้าวรวงพรากทุ่งทิ้งนา (ทิ้งซากซังซับน้ำตาปลอบชาวดิน)
ข้าวทิ้งซังเกลื่อนซากเรี่ยรายทุ่ง เหลืองเมล็ดตวงถุงมาตากเหลือง ทิ้งซังเศร้าซบทุ่งอยู่นองเนือง ข้าวน้ำปรังเกลื่อนเหลือง ณ ลานดิน
เหลืองข้าวพูนลานตากละลานตา คือดอกเหงื่อ, ฝันชีวาใครเฝ้าถวิล คือดอกดินชุบแพรกวิถีใน-อยู่-กิน คือดอกงานปั้นฝุ่นชินของชาวนา
เมล็ดข้าวรวงพรากนาไกลทุ่งถิ่น เพลินโบยบินล่องไกล-สุดหนหา เหนื่อยไหมข้าววเนจรไกลสุดตา ในแรมไกล, กี่ถิ่นนครา-กี่ฟ้าดาว
“...ข้าวเปลือกเอย, ขอสักกอบคืนนาทุ่ง ข้าวเปลือกจ๋า, ขอสักกระบุงคืนยุ้งเปล่า ข้าวเปลือกเอ๋ย, ขอสักกำสืบพันธุ์ข้าว ข้าวเปลือกเจ้าขา, ขอชาวนาแค่สักหุง...”
กี่หยดเหงื่อกี่ยกงานกี่ผาลไถ กี่ย่ำวารกี่ย่ำไถงหลายย่ำพรุ่ง กี่เม็ดเงินกี่เม็ดปุ๋ยเม็ดดินปรุง กี่น้ำฝนกี่น้ำทุ่งแปรข้าวรวง
“...คือชาวนาชนสามัญชั้นชาวบ้าน คือเนื้องานเสลาสลักคืนวันล่วง คือข้าวเปลือกรอสี-ข้าวสารตวง คือเม็ดรวงข้าวสุกหอมในมื้อรอ...”
เมล็ดข้าวไกลนา, อย่าลืมสาบทุ่ง อย่าลืมถิ่น, ดินน้ำเคยปรุงรวงช่อ อีกนกเพลงแมลงไพรกล่อมคลอ อีกเหงื่องาน, มิทดถ้อของชาวนา
นาทุ่งยามแล้วเกี่ยวทิ้งซังเกลื่อน นาคงเหงานับวันเดือนใจห่วงหา ทุ่งคงเศร้า, ซากซังข้าวซับน้ำตา ข้าวเหลิงเพลินเมืองฟ้าลืมนาดิน
ยามข้าวรวงพรากทุ่งทิ้งนา ทิ้งซากซังซับน้ำตาปลอบชาวดินฯ
สนอง เสาทอง สุรินทร์ 4 มิ.ย. 55
|