ยามเธอไกล...ห่วงใย...คิดถึง สนอง เสาทอง

ยามเธอไกล...ห่วงใย...คิดถึง

เธอจากไป...ใจห่วงถึง
เฝ้ารำพึงเหม่อชะแง้อยู่หลัง
ใจพะวงหา แต่ค่ำ, ขวบคืน-รุ่งราง
ซ่านฟุ้งไหว, เหงาคว้าง...ยามเธอร้างจร

ยังเก็บจำทุกความดี
คอยห่วงใยพัดวี, ใดทุกข์ ใดร้อน
ในใดใด ห่วงเหลือ...ห่วงอาทร
ยามไกลอรเพียรโทรย้ำใจห่วงถึง

ยามนี้แลหาชะเง้อหาย
เสื้อตัวสวยเธอซื้อให้เมื่อคราหนึ่ง
มองเสื้อตัวนั้น, ละเมอไหว-แรโศกคำนึง
เพ้อรำพึง...ฟ้องเดือนดารา

ใจห่วงหวงยามร้างจร
เคยอุ่นคำอ้อน, ถ้อยสรรหอมภาษา
จำซึ้งวันร่วมปลูกประดู่ไพรฟื้นใจนา
อุราสะทก ไหวสะท้อน ใจสะอื้นครวญ

โอ้แก้วตาดวงใจ
ยามร้างห่างไกลระกำสรวล
ทั้งที่ใจสองมิร้ายรวน
ออมรักหวง, มิพ่ายผวนแพ้ธารวาร

ยามเธอไกล ห่วงใย คิดถึง
ใจโศกคำนึง, ไหวสะท้าน
'...ทุรนทุราย...ทุกคืนทุกวัน...'
นับวันรอ, เธอย้อนคืนมาย้อนเยือนฯ

จากกวีนิพนธ์ อุ่นลมรัก พัดคืนหวน มาอุ่นใจ
ผู้แต่ง สนอง เสาทอง