พี่ว่าใครอุตพิด..น้องคิดลึก
นั่งนึกนึก..กลิ่นฉันนั้นไม่เฉ่า
ทั้งหอมหวนทวนลมเชิญดมเอา
โชยกลิ่นเร้าหัวใจคล้ายชะมด
แซมค่ะ
กลิ่นจางจาง นางอาย หายไปแล้ว
ที่คลาดแคล้ว แก้วใจ ใครกำหนด
ทะเลร้อง ร่ำไห้ ไม่งามงด
นั่งรันทด หมดไฟ ใจอาวรณ์
ในคืนเหงา เงาจันทร์ พลันแสงหม่น
ไห้กังวล เหว่ว้า หาสมร
จิตปะทุ อุระ จะขาดรอน
ข่มตานอน อ่อนใจ หลับไม่ลง
คลื่นซัดฝั่ง วังเวง เป็นเพลงโศก
ลมพัดโบก โยกย้าย ทรายฝุ่นผง
ปลิวคละคลุ้ง ฟุ้งสะบัด พัดเป็นวง
ชวนมึนงง เหงาหนัก รักของเรา
หนาวใจหนอ รอเธอ ตาเหม่อลอย
กี่สิบหงอย กี่ร้อยขื่น กี่หมื่นเหงา
ไม่ปลอบโยน ไม่โอนอ่อน ไม่ผ่อนเบา
มิบรรเทา เหงาซ้ำ ประจำกาย
เฝ้าแต่รอ รอรัก จักหวนกลับ
เจ้าลาลับ ดับร้าง แล้วจางหาย
โลกบรรเจิด เฉิดฉัน พรรณราย
ล่มสลาย ตาย..หรือ..อยู่ ดูพอกัน
Moo Dum
ที่คลาดแคล้ว แก้วใจ ใครกำหนด
ทะเลร้อง ร่ำไห้ ไม่งามงด
นั่งรันทด หมดไฟ ใจอาวรณ์
ในคืนเหงา เงาจันทร์ พลันแสงหม่น
ไห้กังวล เหว่ว้า หาสมร
จิตปะทุ อุระ จะขาดรอน
ข่มตานอน อ่อนใจ หลับไม่ลง
คลื่นซัดฝั่ง วังเวง เป็นเพลงโศก
ลมพัดโบก โยกย้าย ทรายฝุ่นผง
ปลิวคละคลุ้ง ฟุ้งสะบัด พัดเป็นวง
ชวนมึนงง เหงาหนัก รักของเรา
หนาวใจหนอ รอเธอ ตาเหม่อลอย
กี่สิบหงอย กี่ร้อยขื่น กี่หมื่นเหงา
ไม่ปลอบโยน ไม่โอนอ่อน ไม่ผ่อนเบา
มิบรรเทา เหงาซ้ำ ประจำกาย
เฝ้าแต่รอ รอรัก จักหวนกลับ
เจ้าลาลับ ดับร้าง แล้วจางหาย
โลกบรรเจิด เฉิดฉัน พรรณราย
ล่มสลาย ตาย..หรือ..อยู่ ดูพอกัน
Moo Dum