ใจรำพึง...ยามฝนพรำ สนอง เสาทอง

ใจรำพึง...ยามฝนพรำ

เย็นฝนพร่าง...พราวเย็น
พราวพรูกระเซ็นพราวหน้า
แผ่วพริ้วลม แผ่วแผ่ว, โผยแผ่วพา
เย็นฝอยฟ้า, ฝนเย็น...ไอวสันต์

พรำฝน...คืนฝนพรำ
ใจคะนึงร่ำหาคนไกล, เพ็ญขวัญ
หวาดจริตวิกลพรั่น
หวั่นใครอื่นพะนอแนบ...แอบเคล้า

พร่างฝนเย็น...พราวพร่าง
เหงาลึกภวังค์พะวงเจ้า
ห่วงหวงแก้มไหมนวลนงเยาว์
ในเปลี่ยวเหงา...เคว้งลำพัง

หนาวฝนเย็น...เหน็บหนาว
หวงนักเจ้าละไมบาง, ยามไกลร้าง
นึกหวั่นมีใครอื่นแอบชื่นปราง
เสกใจนาง...คว้างไหว

พราวฝนพร่าง...พรำพราว
ใจคนไกลเคล้าเครือสะอื้นไห้
วอนวิรุณฝากคำถ้อยนำไป
กล่อมเจ้าใจ...อย่าร้ายบั่นรัก

แผ่วฝนพรำ...พรำแผ่วแผ่ว
ใจมิแผ่ว, รุ่มร้อนร้ายพะวงหนัก
ห่วงหวงคนไกลร้ายรวนนัก
รอนรักจืดจาง...ด้วยห่างกาย

รำพึงเพ้อ...พร่ำรำพึง
รำพันเว้าวอนย้ำคำนึง, ยามห่างหาย
เธอเอยอย่าผวนร้างกลายอื่นไป
วอนเก็บใจ, เพื่อฉัน...คนเดียวฯ

จากกวีนิพนธ์ อุ่นลมรัก พัดคืนหวน มาอุ่นใจ
ผู้แต่ง สนอง เสาทอง