--- กล้วยไม้ไทย ---

๐ ไม้งามยามเมื่อได้.........เชยชม
จิตชื่นระรื่นรมย์...............สุขซึ้ง
รวงโปรยกลิ่นอวลฉม........หอมกรุ่น
สมค่านาม “เอื้องผึ้ง”........อร่ามล้ำผกาสวรรค์

๐ ตะวันผันสู่ห้วง.............อัมพร
“ม่อนไข่”บานสลอน..........รับฟ้า
ยามโชยกลิ่นกำจร............สดชื่น แท้นา
ประหนึ่งสร้อยระย้า...........น่าล้วนชวนถนอม.

๐ พยอมหอมกรุ่นล้ำ.........."มาลัยแดง"
ชูช่อบานรับแสง...................รุ่งเช้า
ชมพูม่วงแซมแซง................ผุดผาด
พิศเพ่งคลายรุ่มเร้า...............เมื่อเข้าคิมหันต์

๐ พันธุ์เอื้องไทยแต่ครั้ง......เบาราณ
ลือเลื่องมาเนิ่นนาน...............นักแล้ว
“มัจฉานุ”ตระการ..................สง่า
พิลาศงามเพริศแพร้ว...........หนึ่งเอื้องเมืองสยาม.

๐ กล้วยไม้งามชื่อพ้อง...........หนึ่งเมือง
นามว่า “กุหลาบเหลือง”...........พิลาศล้ำ
รวยรินกลิ่นประเทือง...............ประทับ จิตเฮย
ไม้ถิ่น “โคราช” ย้ำ..................ชื่อนั้นงามไฉน

๐ อีกไม้งามชื่อตั้ง.............ตามสถาน
งามดั่งสาวสคราญ..............แรกแย้ม
“กุหลาบน่าน” นามขาน........นานเนิ่น
บานเบ่งขับสีแต้ม.................โลกแพร้วสีสัน

๐ อันดามันหนึ่งด้าว...........เรืองรอง
นามว่าเมืองระนอง..............ถิ่นใต้
มีไม้คู่แดนทอง....................เคียงถิ่น
ลือเลื่องทั้งไกล-ใกล้............ชื่อ“เอื้องเงินหลวง”

๐ ดุจยวงทองสล้าง...............ภิรมย์
“ช้างกระ”ตระการสม..............แซ่ซ้อง
ดอกขาวม่วงชวนชม...............โดดเด่น
นามเรียกขานสอดคล้อง.........เช่นช้างสอางค์สม

๐ เพลินภิรมย์เมื่อจ้อง.........“ช้างแดง”
ไพรพฤกษ์ซุกตัวแฝง............ร่างเร้น
หลอกล่อหมู่แมลง.................รายรอบ
กลิ่นกรุ่นบ่ห่อนเว้น................ไป่ร้างจางหาย..

๐ กำจายกลิ่นยั่วเย้า...........ภุมริน
“ช้างเผือก” พิสุทธ์สิน...........เสน่ห์ล้น
ขาวนวลพร่างโสภิน.............มิสร่าง
ใครเล่าจักเลี่ยงพ้น...............เสน่ห์เจ้าบุปผา...

๐ ผกางามแห่งท้อง..........พฤกษ์ไพร
แฝงกิ่งอิงอาศัย.................คบไม้
“เอื้องคำ”ผ่องอำไพ...........นวลเด่น
ดรุณีนิยมใช้.......................เสียบไว้มวยผม

๐ งามคมคายคลับคล้าย..........อิสตรี
มีทั่วเขตวนาลี.............................ใหญ่น้อย
กลิ่นหอมอ่อนพอดี.....................โชยชื่น
ออกช่อเป็นพวงย้อย..................ม่วงแต้มแซมขาวฯ