ลูกเต็มบ้าน หลานเต็มข่วง ล่วงวันสอง
เดินด้อมมอง ข้างหน้า นั่น..ตาเหมือน
โน่นนั่งเหงา เฝ้ากระได ใช่..ยายเรือน
คอยลูกเยือน จนเย็น ไม่เห็นมา
หยิบหมาก พลู บูรี ขี้โยเหลือง
เมี่ยงกำเขื่อง ข้าว ไข่ ใส่ตะกร้า
หอม พริกแห้ง แฟง ฟัก ผัก น้ำปลา
ปวดพารา หลอดดม อม ยาแดง
ผ้าคลุมไหล่ ใหญ่ยาว สีขาวนุ่ม
เสร็จเดินดุ่ม ไปหา ตายิ้มแฉ่ง
ยายลุกขึ้น ยืนข้าง ร่างตะแคง
รีบจัดแจง มือไหว้ ให้ทันที
มอบเฒ่าสอง ของขวัญ วันปีใหม่
ท่านอวยชัย ให้พร วอนสุขี
รวยเงินตรา อายุมั่น ถึงพันปี
ด้วยยินดี ปากพร่ำ เอ่ยคร่ำครวญ
เสียงเพลงยัง ดังลั่น สนั่นทั่ว
จนปวดหัว เห็นที หนีเข้าสวน
สัมผัสดิน กินลม ชมลำดวน
อยู่บนจวน เอ๊ะใคร ใช่..ผีเรือน?
รพีกาญจน์