จิตใจคน แท้จริง ยิ่งหยั่งยาก
เพียงลมปาก ฝากซึ้ง พึงอย่าปลื้ม
ล้วนร้อยลิ้น เล่ลม บ่มจนลืม
ทำซื่อซึม ที่ไหน ใช่ตัวดี
พูดออดอ้อน ออเซาะ หัวเราะร่า
เบื่อระอา เต็มแก่ แย่ด่วนหนี
ไม่เชื่อใคร ไหนอีก ปลีกชีวี
หลบหลีกลี้ อยู่เดี่ยว แม้เปลี่ยวทรวง
ขอสาปส่ง ลงไป ในปีเก่า
ความทุกข์เศร้า เหงาจิต ลิลิตถ่วง
อย่ามาเยือน เลยเจ้า เฝ้าหลอกลวง
น้ำตาร่วง หลายหน จนชินชา
อดีตรัก ติดลบ ขอจบจาก
โยนทิ้งซาก รักเน่า เผาตรงหน้า
ถึงสิ้นหวัง จากชาย ที่หมายตา
ไม่สิ้นค่า หรอกเจ้า โปรดเข้าใจ
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
